مزه‌ پرانی

دوست داشتی زن بودی و به جای ۱۰۰ تا شتر، ۵۰ تا شتر بودی؟

* [بی‌بی‌سی]
"بر اساس نظر فقهای شیعه میزان دیه (انسان) بر اساس یکی از این شش معیار تعیین می شود: ۱۰۰۰ گوسفند، ۲۰۰ گاو، ۱۰۰ شتر، ۲۰۰ دست لباس یمنی، ۱۰۰۰ دینار طلا، یا ۱۰۰۰۰ درهم نقره."

حال به‌ هم‌ زننده ترین چیز در مورد فیس‌بوک این است که حتی آنهایی هم که هر روز دارند غر بدبخت بودنشان را به جانت می‌زنند، مثل سگ توش خوشحالند.

محض یادآوری

این صفحه یک وجب خاک من و حق من است از اینترنت، برای تخلیه باری که هر از چندی در مغز و روحم انباشته می‌شود.

هر گونه برداشت از نوشته‌ها آزاد است و هر گونه نصیحت و آموزش رفتار ممنوع.

گودلاک جاناتان

فکر می‌کردم مدرک داشتن دو حالت دارد؛ یا از خوشحالی اثبات مدعایت در پوستت نمی‌گنجی، یا از لو رفتن ادعاهای نادرستت زمین و زمان را به فحش می‌کشی.

الان اما نه حالت اول برایم صادق است نه حالت دوم. هم می‌خواهم به زمین و زمان فحش بدهم، صرفا چون حرصم گرفته از چرخ گردون، هم کلی ذوق کردم که بر اساس مدارک به دست آمده،‌ پست 'شم زنانه' را یک روز بعد از واقعه نوشتم.

حسی که رفتار تک تک اعضای بدن افراد، صدای‌شان، لحن‌شان، انتخاب لغات‌شان و برخوردشان، در آدم برمی‌انگیزد، معتبرتر از هرگونه مدرک است؛ پس بهش اعتماد کن.

حکم

دوستی‌ای که به حضور و عدم حضور شخص سوم بستگی داشته باشد باید رسما فراموشش کرد.

از چیزی حالت به هم بخورد، دور می‌اندازیش.
از کسی حالت به هم بخورد، رابطه‌ات را باهاش قطع می‌کنی.
از خودت حالت به هم بخورد، چی کار باید بکنی؟

ادعاها طبق طبق

هزار بار هم که بشنوی و بخوانی و ببینی که "بهتر است یک سری چیزها را اصلا ندانی"، باز هم وقتی در مقابل منبع اطلاعات قرار بگیری، آنی تنظیمات ذهنت عوض می‌شود و عطشِ دانستن، عمرا بگذارد احترام به حریم شخصی و هر چیزی که فکر می‌کردی بهش معتقدی را رعایت کنی.

اگر در موقعیتش قرار گرفتی و چشمت را بر دانستن بستی، واقعا دمت گرم.