فرگیس

دلم می‌خواست من هم بودم. حسرت خوندن خطوط چهره‌‌شان در عصبانیت‌‌ها، ترس‌ها، دلهره‌ها، دردها، خشم‌ها، بی‌قراری‌ها، دودلی‌ها و خوشحالی‌ها بر دلم مونده. دلم می‌خواست می‌تونستم این آدم‌‌‌‌ها رو از نزدیک ببینم و ارزیابی خودم رو داشته باشم. دلم می‌خواست به جای اینکه این صداها از توی تکنولوژی‌های قرن ۲۱ام به گوشم برسد، زنده از محیط به گوشم می‌خورد. شکی ندارم که حس متفاوتی بهشون می‌داشتم.