چهارشنبه سوری وسط اتاقم از روی شمع پریدم و سال نو را با برنامه مزخرف بهزاد بلور تحویل کردم؛ هر سال حقیرانهتر از پارسال.
بدیش این است که نحوه برگزاری این مراسم در یاد میماند. هر چقدر هم که در طول سال کارهای هیجانانگیز انجام داده باشی، عیدی که کاری نکنی یا چهارشنبه سوریای که با چند نفر جمع نشوی، انگار یک چیزیش تمام نمیشود. یک چیزی که در خاطرت میماند و افسردهات میکند و روی زشت تنهایی رو توی صورتت میکوبد.
آدمهایی با روحیه من باید حواسشان به این قسمت ماجرا باشد که احتمال مزخرف بودن برنامه بیبیسی را حساب کنند تا بهزاد بلور موجب نشود که عیدشان عید نشود.
۱۳۹۰ فروردین ۱, دوشنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر