صدایش رو بلند کرد و با اینکه چند بار ازش خواستند ساکت شود فریاد می زد که باید اعلام موضع کند. اعلام موضع تکراری که آیا با مردمی یا با دولت. چه اعلام موضعی ما را راضی می‌کند؟ مگر کارش را نمی شنوی؟ مگر بعد از انتخابات نخواند:
"یه روز خوب می‌یاد... که ما هم رو نکشیم." [+]
مگر نخوانده:
"خون می مانه تو رگ و آشنا نمی‌شه با آسمان و آسفالت
دیگه فواره نمی کنه، لخته نمی شه، هیچ مادری سر خاک بچه نمی‌ره"
چرا از آدمی که با هزار مشکل دارد کار می‌کند می‌خواهیم با اعلام موضع صریح، از آن ذره کاری که صدایش به عالم و آدم می‌رسد و دل شاد می‌کند و موضع قدرتمندتری دارد بگذرد و با یک کلام جواب به مایی که رگ غیرتمان فقط برای شنیدن موضع صریح باد کرده، همه پل‌های پشت سرش را خراب کند.
بار اول نیست که چنین رفتاری را می‌بینم. جایی باید یاد بگیریم که برای رسیدن "یک روز خوب"، قبل از هر کس، "ما" باید به روش زندگی یکدیگر احترام بگذاریم فارق از اینکه چقدر به خواست ما نزدیکند.
۱۳۹۰ تیر ۷, سه‌شنبه
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر