فرگیس

عادت شدن شنیدن بدبختی های مردم، مثل هزار تا چیز دیگه که همیشه اذیتم می کنه، برام ناراحت کننده است; مثل اینکه مغزمون بعد از شنیدن چند باره ی یه موضوع، ناخودآگاه اطلاعات رو فیلتر و از اهمیتشون کم می کنه تا خدای نکرده هر بار به میزان بار اول از شنیدنشون ناراحت نشیم.

دیگه اخبار حملات انتحاری پاکستان و تعداد کشته های بعضا بالاش جذابیتش رو از دست می ده. خب هفته ای دو بار حداقل می شنوی خبرشو. پس تایتل رو می خونی و رد می شی. اونم با بی حسی کامل! بعد اگر خدای نکرده یهو در امریکا یه همچین اتفاقی بیافته با ولع و چهار چشمی خیره می شی به مونیتور که آمار زخمی های زیر پنج نفر رو خیلی دقیق و با جزئیات کامل بخونی و در صورت لزوم در موردش لکچر هم بدی.