۱۳۸۹ اردیبهشت ۱۶, پنجشنبه

نزدیک‌ترین دوستانی که بهترین لحظات را در کنارشان ساخته‌ای، با دورشدنشان بدترین لحظات را برایت رقم می‌زنند و کاری جز نگاه کردن از تو بر نمی‌آید.

در همین بدترین لحظات که دور شدن عزیزت را به نظاره می‌نشینی و تمام توانت را به کار می‌بندی که مشکلات فلسفی هجوم آورده به مغزت را تاب بیاوری، تازه‌ترین و شاید کم‌اهمیت‌ترین آدم‍های زندگی خود را می‌بینی، بدون اینکه لحظه‌ای از ذهنت بگذرد که این کم‌اهمیت‌ترین، شاید روزی همان بهترین لحظه‌هایت باشد.

هیچ نظری موجود نیست: