در همین بدترین لحظات که دور شدن عزیزت را به نظاره مینشینی و تمام توانت را به کار میبندی که مشکلات فلسفی هجوم آورده به مغزت را تاب بیاوری، تازهترین و شاید کماهمیتترین آدمهای زندگی خود را میبینی، بدون اینکه لحظهای از ذهنت بگذرد که این کماهمیتترین، شاید روزی همان بهترین لحظههایت باشد.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر