گر نخواهی شنیدن، سوالت خطاست

نمی‌دانم این چه دردی است که بعضی‌ها سوالی را که نمی‌خواهند جوابش را بشنوند، یعنی حتی طاقت شنیدن جوابش را هم ندارند، می‌پرسند.

یعنی رسما توقع دارند که آدم پاسخ را پنهان کند و حتی دروغ بگوید، ولی آنها سوال خود را بپرسند.

فکر کن مادرت بپرسد که طرف آمد خانه‌‌ی تو، کجا خوابید؟ خب آخر مادرِ من، می‌خوای بگم تو تخت من خوابید؟ چی می‌خوای بهت بگم؟ یعنی چی باید بهت بگم؟ خب چه سوالی است که می‌پرسی.

یک دودوتاچهارتای ساده بکن قبل از پرسیدن ببین می‌خوای بشنوی یا نه!