شبی نیست که لعن و نفرینم حواله گوگل نشود که با بستن قابلیت‌های اجتماعی ریدر، علاوه بر جا ماندن از پست وبلاگ‌هایی که نمی‌شناختم و عقب ماندن از خبرهای مهم، دستم هم دیگر به نوشتن نمی‌رود.
باید دوباره عادت کرد... و سخت است عادت کردن به نبود چیزی که لذت داشتنش را چشیدی...
باید دوباره عادت کرد... و سخت است عادت کردن به نبود چیزی که لذت داشتنش را چشیدی...
۲ نظر:
اول آنکه لعن و نفرین بر گوگل و ایل و تبارش حواله باد. دوم آنکه همین که من را بخوانی کافی ست! باقی را بیخیال! سوم آنکه گوگل و جد و آبادش را بهانه نکن، بنویس!
در اولی هم نظرم مسلما
دومی رو چشمم. از همین امشب شروع کردم و خوشحالم از این کار.
سومی رو هم دلی دلی کنان شروع کردم تا ببینیم کی تنبلی موجب می‌شه گوگل رو بهانه کنم باز :)))
ارسال یک نظر